Vinarija u Kutjevo oblikovana kao gradska kuća

Inspiraciju za vinariju Galić u Hrvatskoj arhitekti su crpeli iz tradicionalnih vinskih podruma kao i autohtonih seoskih kuća.

Vinarija Galić smeštena je u Kutjevu u regiji Vallis Aurea kod Požege gde se od davnina uzgaja vino. Iako u ovom kraju rade mnogi poznati i nagrađivani hrvatski vinari, regija je još uvek nerazvijena pa je time svaki pozitivan impuls značajan ne samo za lokalnu zajednicu već i šire.

Gradnjom vinarije, po projektu DVA ARHITEKTA, ostvaruju se temeljni uslovi ne samo za razvoj novih tehnologija u proizvodnji vina, već i povećanja kapaciteta postojećih vinograda, osavremenjivanje postojećih prezentacijskih tehnika, a sve u svrhu uspostavljanja novih standarda vezanih uz vinski turizam i industriju. Cilj je delovati šire i biti pokretač revitalizacije ovog kraja.

Želeli smo da se vinarija spolja doživljava kao gradska kuća, a tek ulaskom u nju saznajemo da se radi o ekonomskom objektu.

Zgrada vinarije nalazi se u središtu grada, neposredno uz glavnu gradsku saobraćajnicu i dvorac (bivša opatija). Na mestu sadašnje vinarije nalazila se zgrada stare škole koja je bila van funkcije. Iako se radi o glavnoj gradskoj saobraćajnici, okolna izgradnja je skromna i jednostavna. „Zbog njenog specifičnog urbanog položaja želeli smo da se vinarija spolja doživljava kao gradska kuća, a tek ulaskom u nju saznajemo da se radi o ekonomskom objektu.“ – kažu arhitekte.

Svedok vremena

Esencijalno i jasno arhitektonsko oblikovanje proizlazi iz namere da se građevina ne ističe u gradskoj strukturi, ali da pritom ostane savremena i da svedoči o vremenu u kojem nastaje. Inspiracija se crpi iz tradicionalnih vinskih podruma kao i autohtonih seoskih kuća. Okolnu izgradnju obeležavaju betonski postamenti koji uglavnom ostaju nezavršeni i grubi, a zidovi se izvode od opeke koja kroz vreme poprima patinu i robustan izgled.

Beton, cigla i vino u izlogu

„Nadahnuti svime ovim, vinariju/kuću delimo funkcionalno i estetski na dve zone: donja – beton, gornja – cigla.“ – ističu arhitekte. Donja zona izvedena je iz masivnog natur betona svoju oblikovnu inspiraciju pronalazi u požeškim arkadama koje otvaraju i zatvaraju prostor za odležavanje bačvi. Baš se kod tog unutrašnjeg rasporeda vinarije i javlja zaokret od tradicionalnog oblikovanja. Bačve za skladištenje vina tradicionalno se smeštaju pod zemlju u vinske podrume.

Takvo je oblikovanje u ovom slučaju onemogućeno zbog prirodne konfiguracije terena, ali i zbog težnje za neposrednim kontaktom bačvi i unutrašnjeg prostora s ulicom i prolaznicima. Stoga se bačve smeštaju u senku tamnog stakla i masivnih betonskih lukova koji otvaraju prostor vinarije prema ulici. Takvim rasporedom, hrastove bačve unutar „uličnog izloga“, čine tampon zonu između unutrašnjeg i spoljašnjeg prostora.

Bačve se smeštaju u senku tamnog stakla i masivnih betonskih lukova koji otvaraju prostor vinarije prema ulici.

Iznad betonskog postamenta, koji sadrži prostore za skladištenje, izlaganje i degustaciju vina, nalazi se proizvodno-skladišni prostor koji se “obučen u opeku“ potpuno zatvara prema ulici, a kontakt ostvaruje isključivo sa ekonomskim dvorištem.